ریشه ها و به سرقت رفتن روز جهانی زنان کارگر

ریشه های روز جهانی زنان کارگر

روز جهانی زنان کارگر (IWWD) ابتدا از درون جنبش کارگری، در حمایت از کار زنان و با هدف جذب بیشتر زنان کارگر، (۱) برای مبارزه، سر برآورد. این خواسته کارگران، شامل بیمه برای مادر و کودک و حقوق سیاسی برای زنان کارگر بود.(۲)

اولین روز غیر رسمی « روز زنان » در روز ۲۸ فوریه سال ۱۹۰۹ در ایالات متحده آمریکا برگزار شد. زنان سوسیالیست تظاهرات و جلسات بزرگی را در سرتاسر کشور برگزار کردند.

کلارا زتکین در سال ۱۹۱۰ در کنفرانس دوم زنان کارگر ایده سازماندهی روز جهانی زنان کارگر را پیشنهاد داد. در این کنفرانس تصمیم گرفته شد که هر ساله و در هر کشوری، زنان کارگر تحت پرچم « رای برای زنان، قدرت ما را در مبارزه برای سوسیالیسم متحد خواهد کرد » سازماندهی شوند.

تصمیم گیری در دومین کنگره بین المللی زنان سوسیالیست، صرفا روی کاغذ نماند، لذا تصمیم گرفته شد که اولین روز بین المللی زنان در ۱۹ مارس ۱۹۱۱ برگزار شود.

این تاریخ دلبخواهی انتخاب نشده بود. رفقای آلمانی ما این روز را انتخاب کردند چرا که این روز از اهمیت تاریخی برای پرولتاریای آلمان برخوردار بود. در ۱۹ مارس سال انقلاب ۱۸۴۸، پادشاه پروس برای اولین بار قدرت مردم مسلح را به رسمیت شناخت و در مقابل تهدید قیام پرولتاریایی کوتاه آمد. از جمله وعده های بسیاری که او داد و بعدا نتوانست آن را انجام دهد، معرفی رای برای زنان بود.

اولین روز جهانی زن، رسما در سال۱۹۱۱ برگزار شد. برگذاری موفقیت آمیز آن، ورای انتظارات بود. آلمان و اتریش در روز زن با سیلی از حضور زنان غلغله شد. در همه جا، در شهرهای کوچک و حتی در سالن روستاها، جلسات متعددی برگزار شد، بخاطر کمبود جا، مجبور شدند که از کارگران مرد بخواهند تا جای خود را به زنان واگذارند.

این قطعا اولین نمایش از مبارزه جویی زنان کارگر بود. برای یکبار هم که شده، مردان با فرزندان خود در خانه ماندند و همسرانشان، یعنی زنان دربند خانه، در جلسات شرکت کردند. در طول بزرگترین تظاهرات خیابانی، که ۳۰ هزار نفر در آن شرکت کردند، پلیس تصمیم گرفت که بنرهای تظاهرکنندگان را از آنها بگیرد: کارگران زن مقاومت کردند، در درگیری های پس از آن، تنها با کمک نمایندگان سوسیالیست در پارلمان، از خونریزی جلوگیری شد. (۳)

در سال،۱۹۱۳ ، برای بزرگداشت زنان کارگر کارخانجات نساجی که در چنین روزی در سال ۱۹۰۸ با فریاد « زود مردن از گرسنگی، از آهسته مردن از گرسنگی بهتر است » در شهر نیویورک، امریکا اعتصاب کرده بودند، روز جهانی زن به ۸ مارس تغیر یافت، مطالبات کارگران کاهش ساعات کار روزانه و پایان دادن به کار کودکان بود. (۴)

بزرگداشت روز جهانی زنان کارگر در سال ۱۹۱۷، کماکان تا به امروز، به یاد ماندنی ترین روز باقی مانده است، چرا که که در این روز بود که در روسیه زنان کارگر، همسران سربازان، به خیابان ها ریختند و خواستار « نان برای فرزندانشان و بازگشت شوهرانشان از سنگر ها » شدند. این آغاز انقلاب فوریه بود که بعدا منجر به انقلاب اکتبرشد - رویدادی که اگر منزوی نشده بود و در پهنه بین‌المللی گسترش یافته بود، میتوانست که به رهایی زنان کارگر و تمامی بشریت منجر شود.

اولین روز زنان کارگر در استرالیا

اولین روز بین المللی روز زن در استرالیا، در سال ۱۹۲۸ در سیدنی، نيو ساوت ولز برگزار شد. این روز توسط گروه زنان مبارزه جوی حزب « کمونیست » استرالیا، سازماندهی شده بود. این رویداد در سال بعد به بریزبن گسترش یافت. از سال۱۹۳۱ به بعد، همه ساله در ملبورن و سیدنی در این روز راهپیمایی برگزار میشود. مطالبات آنها پرداخت مساوی برای کار برابر بود، ۸ ساعت کار روزانه و مرخصی با حقوق بود.

مطالبه حداقل دستمزد کامل برای زنان در استرالیا در نهایت در سال ۱۹۷۴ جواب داد. سال بعد، روز جهانی زن توسط سازمان ملل تصویب شد. با تصویب روز زن توسط سازمان ملل، زنان پرولتاریا کاملا و بطور واقعی کنار گذاشته شدند، که گویا تحقق استثمار برابر، معادل لغو آن بوده باشد. کانون توجهات این روز، به طور عمده روی تجلیل از دستاوردهای همه زنان، بدون در نظر گرفتن خاستگاه طبقاتی آنان قرار گرفت. در وب سایت سازمان ملل، ما حتی شاهد تحریف ریشه‌های پیدایش « روز زن » می باشیم. (۶)

ما اکنون می دانیم که متاسفانه از همان آغاز شکلگیری روز جهانی زنان کارگر در استرالیا، مفهوم آن آلوده به ضد انقلاب استالینیسم شد. به این معنی که تا به امروز، احزاب استالینیست (۷) گرچه ممکن است مدعی تمایل به باز پس گیری این روز برای زنان کارگر باشند، اما مطالبات آنها هنوز هم صرفا برای « پرداخت برابر برای کار برابر » (۸) و از میان برداشتن شکاف پرداخت جنسیتی ست، بدون آنکه قصد لغو کل کار مزدی را داشته باشند.

همانطور که مارکس در سال ۱۸۶۵ اظهار داشت:

« به جای شعار محافظه کارانه: « دستمزد عادلانه برای کار عادلانه! » آنها باید بر پرچم خود، شعار انقلابی: « لغو سیستم مزدی! » » را حک کنند (۹)

جایگاه امروزی روز *جهانی زن*

در حالی که تاریخ ِ آنچه یک بار، روز جهانی زن نامیده شد، همان باقی مانده است، اما بسی جای تاسف است که اینروز دیگر روز مبارزه جویی زنان کارگر نیست.

در حال حاضر، روز جهانی کارگران زن، توسط سازمان ملل و شرکای کوپراتیو آن (۱۰) و مکاتب فکری مختلف فمینیستهای بورژوائی به طور کامل از اهداف اولیه خود بدور مانده و در وضعیت اسفناکی قرار دارد. گویای بارز این مسئله این حقیقت است که زنان کارگر قادر به پرداخت هزینه شرکت در ضیافت های نهاری (۱۱) که این نهاد آنها را میزبانی میکند، نیستند.

هشتم مارس، دیگر نشانه روزی نیست که زنان کارگر به دنبال رهایی از بیگانگی و ظلم مضاعف باشند که در جامعه طبقاتی با آنها روبرو هستند. متأسفانه، به جای آن، بر اساس نظریه چند - طبقاتی راهپیمایی به راه می‌افتد که اسطوره های ایده آلیستی که گویا زنان خود یک طبقه را تشکیل میدهند (۱۲)، یا اینکه منافعی در بیرون از تاریخ طبقاتی دارند (۱۳) و در خط مقدم هستند، را جا بیاندازند. این چنین، شاهدیم که این روز، جز تفرقه و دو دستگی در صفوف پرولتاریا، چیزی دیگری را به ارمغان نمی آورد.

این رویداد،، در کنار مبارزه مداوم برای حق باروری، یک موضوع مهم دیگری را در توجه عموم قرار داده و آن، خشونت مرد علیه زوج خود میباشد، خشونتی که بخصوص در میان زنان بین ۲۵-۴۴ ساله به عنوان یكی از بزرگترین تهدید ایمنی در استرالیا شناخته میشود. ما شاهدیم که به جای قبول ضرورت لغو سیستم فعلی، بسیاری از فمینیست ها در یک سیستم مبتنی بر نابرابری، برای تغییر و برابری مبارزه می‌کنند. هیچ تعداد از راهپیمایی و رویدادهای چند-طبقاتی هرگز وجود آنتاگونیسم جنسیتی جامعه ی طبقاتی را از بین نخواهد برد. از بین بردن خشونت علیه زنان و کودکان (۱۴) و همچنین خشونت مردان علیه خود (۱۵) و همدیگر (۱۶) همه در گرو خود-رهایی طبقه کارگر است.

به عنوان کمونیست و پرولتاریا، منافع ما در درون طبقه خودمان نهفته است. ما به اینکه زنان بورژوا، با ما یا خواهران ما منافع مشترک داشته باشند، متوهم نیستیم، در عین حال ما منکر این نیستیم که آنها نیز با خشونت ضد زن در جامعه مواجه اند و البته که خواهان آن نیز نیستیم. علی رغم این، ما در دام این اعتقاد که گویا جهانی وجود دارد که همه ما در آن شریکیم و یا اینکه زنان بورژوا، مقدم بر همه چیز همیشه از منافع طبقاتی خود دفاع نخواهند کرد، نخواهیم افتاد، زنان پرولتاریا هم باید همین کار را انجام دهند.

زنان انقلابی پیشین ما، این موضوع را به طور کامل مورد توجه قرار داده اند:

« سرانجام ِ زن پرولتاریا در اردوگاه پرولتاریا و سرانجام ِ زن بورژوا در اردوگاه بورژوائی ست. ما نباید فریب گرایش سوسیالیستی در جنبش بورژوایی زنان را بخوریم، چرا که این گرایش تنها تا زمانی ادامه دارد که زنان بورژوا احساس میکنند که بر آنها ستم شده است. » - کلارا زتکین (۱۸۹۶) (۱۷)

« بنابراین به چه دلیلی، یک زن کارگر باید به دنبال اتحاد با فمینیستهای بورژوا باشد؟ در صورت چنین اتحادی، چه کسی، حقیقتا سود خواهد برد؟ مطمئنا، آن شخص زن کارگر نخواهد بود. او خود نجات دهنده خود است؛ آینده او در دستان خود اوست. زن کارگر خود از منافع طبقاتی خود دفاع میکند و فریب سخن پردازی در مورد « جهان مشترک همه زنان » را نمیخورد. زن کارگر نباید فراموش کند که زنان بورژوا بدنبال تامین رفاه خود، در چارچوب جامعه ای میباشند که با ما ناسازگار است، هدف ما ساختن معبد روشن جهانی کار بجای دنیای قدیم و منسوخ و یک همبستگی رفیقانه و آزادی مسرت بخش میباشد. » - الکساندرا کولونتای (۱۹۰۹) (۱۸)

« و در سال ۱۸۷۱، هنگامی که کمون ِ حماسه آفرین کارگری در پاریس، بزور مسلسل شکست خورد، زنان دو آتشه بورژوا، در انتقام خونین خود در سرکوب پرولتاریا، حتی از مردان جنگجوی خود نیز فراتر رفتند. زنان طبقات دارا همیشه متعصبانه از استثمار و بردگی توده کارگرانی که از قَبَلِ کار آنها ارتزاق میکنند و به حیات بطئی خود ادامه میدهند، دفاع خواهند کرد. » - رزا لوکزامبورگ (۱۹۱۲) (۱۹)

ما می دانیم که دولت بورژوائی توان ارائه حمایت واقعی و پایدار را ندارد و نیز میدانیم که تا زمانی که جامعه طبقاتی و ساختار اجتماعی جنسیتی وجود دارد، آن جامعه برای زنان هرگز ایمن نخواهد بود

آنچه ما نیاز داریم، همبستگی با زنان طبقه استثمارگر نیست و یا نادیده گرفتن آن و یا بدتر شرکت در آن، بلکه بودن در کنار برادران کارگرمان برای مبارزه در برابر رفتارهای زن ستیزانه، سوء استفاده و تمامی رفتارهای مهلک میباشد. مسئله خشونت مردان مسئله ایست که تنها می تواند از طریق خود سازماندهی طبقه کارگر و انقلاب جهانی از بین برود.

آیا می توانیم این روز را پس بگیریم ؟

در قلب و ذهن کمونیست ها در سراسر جهان، روز ۸ مارس هنوز هم روز ما است - روزی که منافع کارگران را به پیش برده و آنرا جشن میگیریم. مطمئنا، از اینکه این روز به طور کامل در خدمت سرمایه درآمده و ما به کنار رانده شده ایم ممکن است ناراحت کننده باشد، اما رفتن به ضیافت های نهار برای ما اهمیتی ندارد. آنچه ما می توانیم انجام دهیم این است که همچنان به اشاعه آگاهی از ریشه های شکل گیری آن ادامه دهیم. در راهپیمایی آنها شرکت کنیم، مواضعمان را ارائه دهیم و مهمتر اینکه به زنان کارگر در همه جا یادآوری کنیم که روزی برپایی این جشن نشانه مبارزه جویی طبقه کارگر بود و نه سازش و همکاری طبقاتی. ممکن است که هیچوقت بازگشت به آن روزهای یاد ماندنی سوسیالیستی ممکن نشود. با این حال، ما امیدوارم که این یادآور این حقیقت تاریخی باشد که ما پرولتاریا، قدرت مان را قبلا نشان داده ایم و می توانیم و باید دوباره آن را نشان بدهیم.

« دیکتاتوری پرولتاریا تنها میتواند با مشارکت فعال زنان کارگر به دست آید. » - الکساندرا کولونتای در اولین کنگره

بین الملل کمونیست (۶ مارس ۱۹۱۹) (۲۰)

کارگران جهان متحد شوید!

کمونیست های انترناسیونالیست اقیانوسیه

۱) لازم به ذکر است که وقتی ما صحبت از زنان کارگر می کنیم، منظورمان صرفا کسانیکه رسما استخدام شده اند نیست، وقتی از زنان کارگر صحبت می کنیم، از زنان طبقه کارگر صحبت می‌کنیم، کسانی که بقا و استثمارشان، خود را در شکل طبقه مزدگیر نشان می‌دهد، کارگرانیکه دستمزد پرداخت نشده کار خانگی شان، برای بقای سرمایه داری ضروری است.

۲) در مناطقی که مردان بدون دارائی، هنوز حتی حق رأی نداشتند، برای این نیز مبارزه می کردند.

۳) روز جهانی زن ، الکساندرا کولونتای

marxists.org

۴) اعتصاب کارگران پوشاک ۱۹۰۸

ecodefenseradio.org

mens-day/

۵) 100 سال بزرگداشت روز جهانی زن، سازمان کارگران کمونیست

leftcom.org

0-years-on

۶) سازمان ملل - در باره روز جهانی زن

unwomen.org.au

۷) گسست از استالینیسم

intransigence.org

۸) حزب کمونیست استرالیا - رویداد روز جهانی زن در آدلاید ۲۰۱۸

facebook.com

۹) ارزش، قیمت و سود بخش ۳ - کارل مارکس

marxists.org

۱۰) زنان کواپراتیو سازمان ملل

unwomen.org.au

۱۱) از ۱۳۰ دلار استرالیایی برای صبحانه تا ۲۰۰ دلار برای نهار

internationalwomensday.com

internationalwomensday.com

۱۲) هم فمینیست رادیکال و حتی تئوری « مارکسیستی » فمینیست، هر دو زنان را بر اساس جنسیت آنها در هنگام تولد، به عنوان یک طبقه قرار می دهند. نه تنها ما به این نظریه بخاطر طرد تراجنسیتی ها مخالف هستیم، بلکه به علت این واقعیت ساده که هیچ کدامشان واقعاً بازتابی از مارکسیسم نیستند، هرچند که هر دو ادعا می کنند که چنین ریشه ای دارند. مکاتب فکری چند – طبقاتی که چند نمونه در اینجا ذکر شد، صرفا سبب انشقاق و سردرگمی در میان پرولتاریا میشوند. به جای اتحاد کارگران، صرفنظر از جنسیت آنها و ضرورت اتحاد برای لغو سرمایه و جامعه طبقاتی و رهایی زنان و کل بشریت، بر « پدرسالاری » بعنوان مانع اصلی، تأکید میشود.

۱۳) مکاتب فکری مانند نظریه چند-بخشی، یا وجود طبقه را به طور کامل رد می‌کنند و هویت و فردگرایی را جانشین آن میکنند و یا صرفاً آنرا به سادگی به هویت دیگر و محور ظلم و ستم کاهش می‌دهند (غنی و فقیر)، در عین حال استثمار و مبارزه طبقاتی را نادیده می گیرند.

۱۴) آمار و ارقام خشونت خانگی

ourwatch.org.au

۱۵) آمار در مورد خودکشی در استرالیا

blackdoginstitute.org.au

ia

۱۶) خانواده، سوء استفاده خانگی و جنسی در استرالیا

aihw.gov.au

contents/summary

خشونت مردان بر مردان

theconversation.com

-to-reduce-their-risk-78251

۱۷) سوسیالیسم تنها در پیوستگی با زنان پرولتری، به پیروزی خواهد رسید - کلارا زتکین،

marxists.org

۱۸) پایه اجتماعی مسأله زنان - الکساندرا کولونتای،

marxists.org

۱۹) حق رأی زنان مبارزه و مبارزه طبقاتی - رزا لوکزامبورگ

marxists.org

۲۰) قطعنامه در مورد نقش زنان کارگر

marxists.org

Thursday, March 7, 2019
ریشه ها و به سرقت رفتن روز جهانی زنان کارگر | Leftcom

Error

Error message

PDOException: SQLSTATE[HY000]: General error: 1366 Incorrect string value: '\xD8\xB1\xDB\x8C\xD8\xB4...' for column 'title' at row 1: INSERT INTO {accesslog} (title, path, url, hostname, uid, sid, timer, timestamp) VALUES (:db_insert_placeholder_0, :db_insert_placeholder_1, :db_insert_placeholder_2, :db_insert_placeholder_3, :db_insert_placeholder_4, :db_insert_placeholder_5, :db_insert_placeholder_6, :db_insert_placeholder_7); Array ( [:db_insert_placeholder_0] => ریشه ها و به سرقت رفتن روز جهانی زنان کارگر [:db_insert_placeholder_1] => node/36502 [:db_insert_placeholder_2] => [:db_insert_placeholder_3] => 3.85.63.190 [:db_insert_placeholder_4] => 0 [:db_insert_placeholder_5] => 95uKueqwnOhohkFr3he0G4_UftzFdKtD0D9Vb-jHPsM [:db_insert_placeholder_6] => 1181 [:db_insert_placeholder_7] => 1710825369 ) in statistics_exit() (line 93 of /web/htdocs/www.leftcom.org/home/modules/statistics/statistics.module).
The website encountered an unexpected error. Please try again later.