شورش در جهان عرب زبان - جهان سرمایه داری در بحران

تفوق مبارزه توده ائی بر نیروی نظامی

از تونس تا مصر، از لیبی تا بحرین و یمن، جهان عرب زبان در غوغا و آشفتگیست. هنوز برای گفتن این که این شورش توده ائی به کجا ختم خواهد شد زود است، اما یک چیز مسلم است – دوران جدیدی در حال بازگشائیست. لیبی به کنار، از آنجائیکه ساختار قبیله ای این کشور بجای مبارزه توده ائی باعث بوجود آمدن یک جنگ داخلی شده است. در مورد بقیه به خصوص در تونس و مصر، تجربۀ دلگرم کننده از مبارزات این است که مقاومت ِ جمعی، در برابر رژیم های به ظاهر قدرتمند می تواند به سرنگونی آنها منجر شود. مبارزات در شمال آفریقا نشان داد که اقدامات منسجم، هماهنگ و مداوم توده ها، میتواند دولت های منفور را بزیر کشد. شهامت باور نکردنی در برابر خشونت مداوم که نه صدها بلکه هزاران قربانی داشت. پشتکار و خود سازماندهی کسانیکه در این مبارزه شرکت کردند باعث فلج شدن بخشی از نیروهای سرکوب و در نهایت منجر به سرنگونی رژیم هائی شد که برای دهه ها حاکم بودند. رژیم هائی که با حمایت پولی غرب و پلیس مخفی شرير و تباهکار، غیر قابل تسخیر به نظر میرسیدند. عربها، بیشتر از آن حد، منفعل و مطیع در نظر گرفته میشدند که بتوانند این رژیم ها را به چالش گیرند. حالا آنها ثابت کردند که خشم هر کسی می تواند در نقطه ائی خاص آنچنان ناگهانی منفجر شود که خشم و نفرت اندوخته شده در دهه ها، بتواند آغاز گر جنبش توده هائی باشد و آنچنان بیش از حد قوی باشد که صرف زور شکسته نشود. اگر این می تواند در مکان هایی مانند مصر و تونس رخ دهد در هر نقطه ئی از جهان نیز میتواند...

بحران جهانی

رسانه های ما سعی دارند تا شورش هائیکه شمال آفریقا و خاورمیانه را در نوردیده، صرفا به عنوان تقاضا برای "دموکراسی" به تصویر کشند. درست است که اعتقاد زیادی به اینکه دموکراسی راه حلی برای مشکلات زندگی روزمره خواهد بود، وجود دارد، اما آنچه که واقعا موجب این شورش ها شده همان بحران اقتصادی جهانیست. این بحران، برای دهه ها، کارگران سراسر جهان را له و خرد کرده است، اما برای کشورهائی که در خارج از مراکز ثروتمند سیستم قرار دارند، غیر قابل تحمل شده است. ترکیدن اخیر حباب بازار مسکن بر اساس ارزیابی ملک در غرب، به شکل دیگری از سوداگری، در مواد غذایی، سوخت و مواد خام و در نتیجه به افزایش تصاعدی قیمت ِ نیازهای اساسی در سراسر جهان منجر شده است. در کشورهای عرب زبان با جمعیت نسبتا بالای تحصیل کرده ها، گفته شده بود که تحصیلات، زندگی خوب را تضمین خواهد کرد، حالا با بیکاری مزمن جمعی روبرویند. در کشورهایی که هیچ چرخشی در حاکمیت سیاسی وجود ندارد، بدیهی است که تیرها بسوی دولت رها شوند. دست و پنچه نرم کردن با بحران اقتصادی در دولت های سرکوبگر سخت تر است، اما طبقه کارگر در همه جا با مسئله یکسانی ربروست. سیستم جهانی سرمایه داری است در معرض خطر قرا گرفته است و تنها می تواند از طریق حملات ِ شدید بر استانداردهای زندگی کسانی که در فقر زندگی می کنند به حیات خود ادامه دهد. در سراسر جهان از ایالت ویسکانسین تا اروپای غربی، از ایرلند تا اندونزی، طاقت کارگران از دستمزد پایین، قیمت های بالا و بیکاری مزمن، بسر آمده است. اما بهرحال سوال اینجاست که کارگران چگونه خود را حول برنامه خود سازمان میدهند. در مبارزات شمال آفریقا و خاورمیانه تا کنون شاهد وجود چنین چیزی نبوده ایم.

شاه کلید در دستان طبقه کارگر است

آنچه که ما در سراسر جهان ِ عرب زبان شاهد آن هستیم، شورش همگانی است. هنوز انقلاب و قطعا انقلاب کارگری رخ نداده است. در حال حاضر بقایای حاکمیت قدیمی (در قالب ارتش و ادارات دولتی) در تونس و مصر هنوز صحنه گردانان امورند. بیشتر به این دلیل که در هر دو مورد، مبارزه برای رهائی از شر دیکتاتور منفور، طبقات مختلف را (از جمله کارگران) متحد کرد. هیچ برنامه ای وجود ندارد. جوانان طبقه متوسط در مصر امیدوارند که "دموکراسی" بلافاصله مشکلات اقتصادی آنها را حل خواهد کرد. آنها تصور می کردند که توقیف "پول ما " از مبارک و یاران او یک راه حل فوری خواهد بود!

تعداد زیادی از کارگران در تظاهرات خیابانی شرکت کردند، اما آنها فقط در روزهای پایانی این جنبش در مصر، پاسخ به خواسته های خود را شروع کردند. در این نقطه آنها چهار برابر شدن حداقل دستمزد را مطالبه کرده و در سوئز، پورت سعید و المحلة الكبرى دست به اعتصاب زدند.

در این زمان بود که شورای عالی ارتش تحت فرمان حسین طنطاوي، ‎از بین دو صندلی نشستن دست شسته و فاتحه مبارک را خوانده شده تلقی کرد. آنها می توانستند تغییر کارفرمایان را تحمل کنند اما نه تهدید به اموال خود را که از جانب کارگران اعتصابی تهدید شده بود. آنها تعلیق قانون اساسی و انحلال مجلس را اعلام کردند . آنها با زمان بندی دقیق و بی عیب و نقص، خواهان روشن کردن این مسئله بودند که بدون هیچ شرط و شروطی، به موجب نیاز فوتی و فوری برای احیای اقتصاد کشور، هیچ نوع اعتصابی تحمل نخواهد شد. در مورد نهادهای سیاسی می توان بحث کرد، دگراندیشی را می توان بیان کرد، حضور جوانان در خیابان ها را میتوان تحمل کرد، اما طبقه کارگر باید در جایگاه ثابت خود باقی بماند و به نفع سرمایه، تولید را با دستمزدهای گرسنگی و در پر مخاطره ترین شرایط، صرفا برای زنده ماندن، ادامه دهد.

به کارگران وعده دستمزد های بالاتر در آینده داده شده است، آنها به برخی از امتیازات جزئی مانند اخراج مدیران منفور رسیده اند، اما آنها هنوز هیچ برنامه ای از خود ندارند. بسیاری معتقدند که عوض کردن اتحادیه های فاسد دولتی با نوع "دموکراتیک" آن، مشکلات آنها را حل خواهد کرد. در حال حاضر تنها نشانه هایی از سازماندهی مستقل کارگران در مجامع عمومی، کمیته های اعتصاب و یا گروه های محله ئی بچشم میخورد.

با این حال هنوز هم وضعیت سیال است. بسیاری از اینکه سیستم تغییر نکرده آگاهند و طبقه حاکمه برای ادامه استثمار همیشگی، به دنبال راه چاره های تازه ایست. اما بسیاری دیگر، از این موضوع بی خبرند. آنها هنوز باید یاد بگیرند که "دموکراسی" سرابی بیش نیست، مگر آنکه آنرا به پایان استثمار (و حکومت سرمایه داری) متصل کرد. اما دمکراسی طبقه کارگر معمای پارلمانی نیست که حملات حاضر به کارگران را به ارمغان آورده باشد. دموکراسی ما متشکل از نمایندگانیست که با حکم انتخاب کنندگان بری انجام وظیفه گمارده میشوند و در هر زمان با خواست و اراده انتخاب کنندگان عزل میشوند. آنها منتخب نمیشوند که به مدت ۵ سال آنچه که دوست دارند بتوانند انجام دهند. اما این تنها بخشی از برنامه ما است. بین جهان سرمایه داری و چشم انداز کمونیستی، هیچ خانه ئی در نیمه راه وجود ندارد. یا آنها حکومت میکنند و ما را استثمار و یا ما به ایجاد یک جامعه در جهت منافع مشترک همگان نایل میشویم. کارگران در سراسر جهان باید این واقعیت ها را در مبارزات آینده خود مد نظر بگیرند. آنها باید سازمان بین المللی خود را با برنامه مستقل، برای رهبری مبارزه با دشمن بیرحم و قدرتمند جهانی، ایجاد کنند.

شورش در جهان عرب زبان - جهان سرمایه داری در بحران | Leftcom

Error

Error message

PDOException: SQLSTATE[HY000]: General error: 1366 Incorrect string value: '\xD8\xB4\xD9\x88\xD8\xB1...' for column 'title' at row 1: INSERT INTO {accesslog} (title, path, url, hostname, uid, sid, timer, timestamp) VALUES (:db_insert_placeholder_0, :db_insert_placeholder_1, :db_insert_placeholder_2, :db_insert_placeholder_3, :db_insert_placeholder_4, :db_insert_placeholder_5, :db_insert_placeholder_6, :db_insert_placeholder_7); Array ( [:db_insert_placeholder_0] => شورش در جهان عرب زبان - جهان سرمایه داری در بحران [:db_insert_placeholder_1] => node/7205 [:db_insert_placeholder_2] => [:db_insert_placeholder_3] => 44.222.82.119 [:db_insert_placeholder_4] => 0 [:db_insert_placeholder_5] => uWnI1HZkbj3rSNcas_spQ1fQkVANIcdqtlFDrkUkrlM [:db_insert_placeholder_6] => 1256 [:db_insert_placeholder_7] => 1711695339 ) in statistics_exit() (line 93 of /web/htdocs/www.leftcom.org/home/modules/statistics/statistics.module).
The website encountered an unexpected error. Please try again later.