The internationalists

Η σφαγή στο Παρίσι προκαλεί κραυγές περί ενός εγκλήματος κατά της ανθρωπότητας. Η διεθνής αστική τάξη πλανάται μεταξύ απελπισίας και αγανάκτησης, μεταξύ φόβου και εκκλήσεων για εκδίκηση. Από όλες τις πλευρές ακούμε κραυγές περί ενός «δίκαιου πολέμου» για την αντιμετώπιση του «ιερού πολέμου». Δύση εναντίον Ανατολής, χριστιανική παράδοση εναντίον ισλαμικού φονταμενταλισμού και αντίστροφα.

Σύμφωνα με τον Μαρξ, στην αταξική κολεκτιβιστική κοινωνία θα επικρατεί πλήρης υλική αφθονία, ικανή να εγγυηθεί την ικανοποίηση των εκάστοτε ατομικών υποκειμενικών αναγκών ώστε η υλική απόλαυση των μελών της να επιτυγχάνεται αυθόρμητα δίχως να απαιτείται η καθιέρωση γενικών κοινωνικών κανόνων διανομής, τους οποίους όλοι είναι υποχρεωμένοι να τηρούν.

Δύση εναντίον Ανατολής; Σύγκρουση των πολιτισμών; Θρησκευτικοί πόλεμοι μεταξύ σουνιτών και σιιτών, σουνιτών εναντίον σουνιτών, μουσουλμάνων κατά σταυροφόρων; Είναι όντως έτσι τα πράγματα; Όχι, διόλου. Αυτοί που έχουν προκαλέσει τα τελευταία περιστατικά του ιμπεριαλιστικού πολέμου είναι μονάχα μερικά συστατικά στοιχεία του σύγχρονου καπιταλισμού, ο οποίος συνταράσσεται από την οικονομική του κρίση.

Ενάντια σε κάθε μορφή εθνικισμού · Η μοναδική προοπτική είναι ο διεθνής ταξικός αγώνας · Η φετινή Πρωτομαγιά πέφτει κοντά στην 70ή επέτειο από το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.

Το μοναδικό που μας προσφέρει η κρίση αυτού του απεχθούς καπιταλιστικού συστήματος παραγωγής είναι μια κοινωνική και οικονομική βαρβαρότητα δίχως τέλος. Η οικονομική καταστροφή έχει αυξήσει τον χρηματοπιστωτικό παρασιτισμό και την κερδοσκοπία, ως αποτέλεσμα και, στη συνέχεια, ως αιτία της κατάρρευσης ενός οικονομικού συστήματος που αγωνίζεται να σωθεί από τις άλυτες αντιφάσεις του.