Ukrayna’da savaş, Covid-19 salgını, çevrenin tahribatı ve iklim felaketi, bunların hepsi kapitalizmin ürünü. Bunlar “doğal afetler” değil, insanlığa faydasını çoktan yitirmiş, çökmekte olan bir toplumsal sistemin (üretim biçiminin) çelişkilerinin sonuçlarıdır. Kapitalizm yok edilmezse, hepimizi yok edecek.
1. Rusya'nın Ukrayna'yı işgali münferit bir eylem değildir. 1945'ten beri görülmemiş bir şekilde daha da genelleşmiş bir savaşla tehdit eden yeni bir emperyalist rekabet döneminin başlangıcıdır. · 2. Bugün hiçbir ülke kapitalist sistemin dışında değildir. Emperyalist rekabetin yoğunlaşması, kapitalizmin şu anda onlarca yıllık olan hala çözülmemiş ekonomik krizinin bir ürünüdür.
(Enternasyonalist Komünist Eğilim’in Bildirisi) · Savaşa Hayır Yalnızca Sınıf Savaşı! Ne Nato Ne Putin! · Ukrayna işgali devam ediyor. Putin, Almanya, Fransa ve İtalya'nın biraz tereddüt etmesine rağmen, ABD ve Batılı müttefiklerin (NATO) ekonomik ve mali yaptırımlarından vazgeçmeyeceklerini veya Rusya'nın Kırım'ı bir "referandum" yoluyla satın almasını tanımayacaklarının hesabını...
Neden Ukrayna’nın kontrolü için 30 yılı aşkın bir süredir verilen mücadele, şimdi tüm topraklarını kapsayan bütün bir savaşa dönüştü? Aynı sebepten, dünya çapında yaşam maliyeti tavan yapıyor. Kapitalist sistemin durağanlığı krizin derinleştiği anlamına geliyor (ve bu sadece pandemi nedeniyle değil).
Bir önceki yazımızda(1) Türkiye’de birçok sektörde artan grevlerden bahsetmiştik. Alpin Çorap fabrikasında, BBC Türkiye’de ve Trendyol’da işçiler hali hazırda kazanım elde ettiler; diğer grevler ise hâlâ sürmekte. İşçilerin yazılı veya görsel röportajlarında ilginç dayanışma örnekleri de duymaktayız.
(Aşağıdaki belge, Mart 2021'de CWO sempatizanlarına yönelik olarak düzenlenen bir örgüt içi çevrimiçi eğitim etkinliğinde yapılan bir sunuma dayanmaktadır.) · Geçtiğimiz toplantıda İtalyan Solunu ve diğer eğilimlerle aramızdaki farklılıkları ele almamız önerilmişti. İtalyan Solu bugünlerde yanıltıcı bir terim olabilir.
Devrimci solun son derece bölünmüş doğası herkes için apaçık ortadadır. Peki sınıf mücadelesini destekleyen diğer anti-kapitalist gruplarla bizim aramızdaki farklar nedir? · Biz Enternasyonalistler olarak anılırız çünkü sömürülenlerin çıkarlarının dünyanın her yerinde aynı olduğuna ve komünizmin tek bir coğrafi bölgede gerçekleştirilemeyeceğine inanıyoruz ki bu Stalinizm tarafından gerçekmiş gibi...
Savaştan dolayı göç etmek zorunda kalan ve ucuz işgücü olarak kullanılan göçmenler aynı zamanda ırkçı saldırılara maruz kalıyorlar. Göçmenler bir yandan düşük ücretlerle ve güvensiz koşullarda çalıştırılıp sömürülürken diğer yandan ise zayıflıklarından yararlanılarak hedef gösteriliyor. Kapitalist sınıf bu şekilde bizleri, işçi sınıfını, bölmeye ve asıl mücadelemizden saptırmaya çalışıyor.
Rusya'nın Ukrayna'yı işgali artık ikinci ayını doldurmak üzere. Geçmişteki diğer emperyalist çatışmalar gibi, bu da devrimcilerin enternasyonalist inançlarını sınadı. · 1914'te, İkinci Enternasyonal, emperyalist savaş makinesini durdurmak için tüm araçları kullanma yönünde daha önceki kararlarını yerine getirmeyi şaşırtıcı bir şekilde başaramadı.
Ukrayna’da savaş, Covid-19 salgını, çevrenin tahribatı ve iklim felaketi, bunların hepsi kapitalizmin ürünü. Bunlar “doğal afetler” değil, insanlığa faydasını çoktan yitirmiş, çökmekte olan bir toplumsal sistemin (üretim biçiminin) çelişkilerinin sonuçlarıdır. Kapitalizm yok edilmezse, hepimizi yok edecek.
Rusya'nın Ukrayna'yı işgaliyle dünya biz işçi sınıfı için daha da tehlikeli bir yer haline geldi. Kapitalizmin krizi, hali hazırda hepimizin hayatını zorlaştırmışken şimdi de insanlığı daha büyük bir savaşa sürükleyebileceği tehditiyle karşı karşıyayız. Bir taraftan Rusya, Ukrayna'dan nazileri temizleme bahanesiyle kaybettiği toprakları geri almaya çalışırken; diğer taraftan NATO,...
1. Rusya'nın Ukrayna'yı işgali münferit bir eylem değildir. 1945'ten beri görülmemiş bir şekilde daha da genelleşmiş bir savaşla tehdit eden yeni bir emperyalist rekabet döneminin başlangıcıdır. · 2. Bugün hiçbir ülke kapitalist sistemin dışında değildir. Emperyalist rekabetin yoğunlaşması, kapitalizmin şu anda onlarca yıllık olan hala çözülmemiş ekonomik krizinin bir ürünüdür.
Yöneticilerimizin bir kesimi bu savaşın faşizme karşı bir savaş olduğuna inanmamızı, başka bir kesimi ise vatan savunması olduğuna inanmamızı istiyor. İlginçtir ki, her iki taraf da aynı anda, kitlesel iletişim araçları ile bu yıkıcı operasyon için hem halkın desteğine hem küresel desteğe sahip olduğunu iddia ediyor.
Bugünlerde Komünist Solun “hiçbir şey yapmadığını” söylemek moda oldu. İster eğilimimizin tarihsel deneyimini bekle-ve-gör yaklaşımını benimseyen akımlara(1) indirgemenin ister “sol komünist” imajını “armchair” ile eşanlamlı hale getiren internet mizahının bir sonucu olsun – bu yanılgı ele alınmalıdır.
(Enternasyonalist Komünist Eğilim’in Bildirisi) · Savaşa Hayır Yalnızca Sınıf Savaşı! Ne Nato Ne Putin! · Ukrayna işgali devam ediyor. Putin, Almanya, Fransa ve İtalya'nın biraz tereddüt etmesine rağmen, ABD ve Batılı müttefiklerin (NATO) ekonomik ve mali yaptırımlarından vazgeçmeyeceklerini veya Rusya'nın Kırım'ı bir "referandum" yoluyla satın almasını tanımayacaklarının hesabını...
(Geçen yıl Birleşik Krallık'ta Cinsiyet Tanıma Kanunu (GRA) etrafında gerçekleşen protestolarda CWO tarafından dağıtılan broşür.) · İnsanlık tarihi boyunca toplumlar, farklı üretim tarzlarının ihtiyaçlarına karşılık gelen farklı toplumsal cinsiyet, cinsiyet ve cinsellik normları, beklentileri ve kategorizasyonları uygulamıştır.
Geçtiğimiz kasım ayında Glasgow'da düzenlenen COP26 konferansı, iklim krizini ele alma konusunda kendisinin öngörülebilir bir başka başarısızlık olduğunu kanıtladı. Önerilen Ulusal Katkı Beyanları (UKB) kapsamında açıklanan, sıcaklık artışını 1,5 dereceden fazla olmayacak şekilde tutmak için sera gazı emisyonlarını sınırlama vaatleri tamamen bir hayaldir.
