De ICT ziet zichzelf als één kern van de toekomstige internationale partij van de arbeidersklasse. Maar het woord "partij" veroorzaakt vaak een allergische reactie, zelfs onder elementen die normaliter sympathieën hebben met onze politiek – er is namelijk geen tekort aan partijen zowel links als rechts die proberen de kapitalistische staat te regeren, door middel van electorale of militaire middelen. Zoals wij vaak herhalen, onze visie heeft niets te maken met dit soort praktijken. De partij die wij willen opbouwen is geen regering in afwachting maar een baken in de strijd voor een nieuwe wereld. Deze korte vertaling van een artikel van onze kameraden van Battaglia Comunista herhaalt dat standpunt op een directe wijze.

De staat, de regering, het parlement, de lokale autoriteiten... al deze instellingen zijn niets meer dan instrumenten gecreëerd en beheerd door de bourgeoisie. Ze representeren de repressieve politieke machine van de bazen. Ze zijn niets meer dan een politieke-bureaucratische opbouw die de kapitalistische economische structuur beschermt. De Staat representeert het georganiseerde politieke-economische-militaire domein van de bourgeoisie en dit is net zo waar in Italië als in alle andere delen van de wereld.

De uitvoerende macht van de moderne staat is niet meer dan een comité voor het beheer van de gemeenschappelijke zaken van de gehele bourgeoisie.

Marx en Engels, Manifest van de Communistische Partij

Afhankelijk van de fase waarin het kapitalisme verkeert, en afhankelijk van het reactievermogen van het proletariaat, kan de staat een "democratische" of een openlijk dictatoriale vorm aannemen.

De vormen van de dominantie van de staat kunnen variëren... maar eigenlijk ligt de macht in de handen van het kapitaal, ongeacht of er de mogelijkheid is om te stemmen, ongeacht of er bepaalde rechten zijn of niet, ongeacht of de republiek een democratische is of niet.

Lenin, De Staat: Een Lezing gegeven aan de Universiteit van Sverdlov

“Democratie” is niets meer dan de dictatuur van de bourgeoisie. De overgrote meerderheid van de bevolking is onderdeel van het proletariaat, dus waarom als – zoals ze ons willen laten geloven – in deze "democratie" de meerderheid zijn wil uitdrukt door middel van de instellingen... alle wetten die worden goedgekeurd tegen de belangen van het proletariaat in gaan?

Een democratische republiek is de beste politieke dekmantel voor het kapitalisme ... kapitaal ... heeft zijn macht zo veilig, zo stevig gevestigd, dat geen verandering van personen, instellingen of partijen in de bourgeois-democratische republiek het kan doen wankelen.

Lenin, De Staat en Revolutie

De "democratische'' verkiezingen zijn het theater van de politiek, een misleiding, om legitimiteit te geven aan de macht in de handen van de bourgeoisie. Inderdaad, de bourgeoisie beschikken over de middelen waarmee ze vorm kunnen geven aan de zogenaamde "publieke opinie", van de massa media tot de scholen en de religieuze instellingen. De proletarische klasse in deze "democratie" telt niet mee, elke institutionele beslissing moet congruent zijn met de belangen van de bazen. Staatsbestuurders zijn daarom vertegenwoordigers van de dominante klasse.

Het is een pure illusie om te denken dat deze instellingen instrumenten zijn die kunnen worden gebruikt door de proletarische klasse om zichzelf te bevrijden van de uitbuiting van de bazen, terwijl deze instellingen in feite de beste politieke middelen zijn die de bourgeoisie hebben om hun economische macht te beheren. Na de Commune van Parijs (1871) schreef Marx een voorwoord voor de Duitse editie van het Manifest

Één ding werd vooral bewezen door de Commune, namelijk, dat "de arbeidersklasse niet zomaar de kant-en-klare mechanismes van de staat kan overnemen en gebruiken voor zijn eigen doeleinden.

Marx en Engels, 1872 Voorwoord

De verschillende institutionele partijen spelen een misleidend spel, tussen hen die regeren en hen die deel uitmaken van de oppositie. Achter de confrontatie tussen de partijen, zit vaak een alleen de machtsstrijd tussen verschillende groeperingen binnen de bourgeoisie, simpel gezegd een rattenrace tussen verschillende politici om in de comfortabele institutionele zetels plaats te mogen nemen.

Bij essentie, is er geen enkele institutionele partij die de economische en sociale basis van dit systeem in twijfel trekt, in de beste gevallen is er een partij die een bedrieglijke verandering in het management voorstelt: een kapitalisme met een menselijker, eerlijker, “democratischer” gezicht, etc. Dezelfde zogenaamde communistische partijen – die in het parlement zitten of willen zitten – dragen geen écht revolutionair programma voor, ze verspreiden alleen de illusie van een institutioneel pad voor de strijd van de arbeiders en werken bijna altijd (net als de partijen van het zogenaamde “radicale links”) hand in hand met andere bourgeois partijen in lokale instellingen.

Onze toewijding gaat daarom niet richting het opbouwen van een partij die ernaar streeft stemmen te winnen in de verkiezingen, om posities te winnen binnen de instituties. Wat we willen bouwen is de partij van de arbeidersklasse, internationaal en internationalistisch, geschikt om op te treden als een politiek referentiepunt voor de proletarische klassenstrijd.