Terwijl het dodental in Gaza groeit, velen van de slachtoffers kinderen, worden de dubbele standaarden van imperialistische realpolitik blootgelegd. Voor onze heersende klassen zijn sommige levens meer waard dan anderen. Het zijn de economische, politieke en militaire verbintenissen die bepalen welke gruwelijkheden besproken worden en welke niet. Je hoeft alleen te vergelijken hoe de verschillende stemmen zijn uitgebracht op V.N. resoluties over een paar recente conflicten of hoe de pers over de wereld de conflicten behandeld heeft. Nog beter, laten we eens kijken naar de onoprechte reacties van een aantal van onze hooggeachte wereldleiders.

• Amerikaans president Biden heeft eerder de moorden op Oekraïense burgers een “oorlogsmisdaad” genoemd, maar als antwoord op rapportage van de 7,500 Palestijnse doden zegt hij dat hij “geen vertrouwen” heeft in de aantallen. Zijn regime verkondigt dat Israël “een recht om zichzelf te verdedigen” heeft.
• Russische president Putin heeft zich uitgesproken over de “rampzalige” burgerlijke doden in Gaza, maar in het openbaar neemt hij geen verantwoordelijkheid voor een enkele burger dood in Oekraïne (die officieel staat op 10,000 maar veel hoger kan zijn)
• President van Turkije Erdoğan heeft Israël tot een “bezetter” verklaard. In de tussentijd gaat zijn regime door met het regelmatig bombarderen van Koerdische gebieden in Irak en Syrië.
• Na het wreed onderdrukken van massa protesten in zijn eigen land (tenminste 500 vermoordend gedurende het proces), is de Iraanse president Ebrahim Raisi nu Israël aan het aanklagen voor “oorlogsmisdaden” en verkondigt hij dat het de Palestijnen zijn die het “recht op zelfverdediging” hebben.

Zulke verklaringen zouden niet moeten komen als een verrassing. Kapitalistische moraliteit is niets meer dan een PR stunt. In oorlog, wordt het gebruikt om het publiek te verenigen tegen een gemeenschappelijke vijand, wie dat dan ook mag zijn. Elk van de strijdende partijen stelt de “oorlogsmisdaden” van de ander aan de kaak. Voor het westen was de ontzegging van water en elektriciteit voor Oekraïense burgers een Russische “oorlogsmisdaad” maar hetzelfde beleid van totale oorlog door Israël in Gaza is gerechtvaardigd. The verschillende “rechten” (tot zelfverdediging, tot zelf-determinatie, etc.) worden opgeroepen wanneer handig, en ontzegt wanneer nodig. Deze “rechten” zijn bedoeld om de gewelddadige realiteit van imperialistische relatie tussen landen te verschuilen achter een dunne laag van orde en rationaliteit. Maar het is de strijd over markten, grondstoffen, technologie, land en winst die daadwerkelijke internationaal beleid dicteren. En het is in deze politieke context dat de wederzijdse beschuldiging van “etnische zuivering” of zelf “misdaden tegen de mensheid” en “genocide” plaatsvinden. Alleen al in de afgelopen drie jaar zijn tenminste vier conflicten met deze termen beschreven door verschillende concurrerende bronnen: Tigray, Oekraïne, Nagorno-Karabach en nu Gaza. Etnisch geprofileerde daden van massamoord en massale verdrijven zijn dus een natuurlijke gevolg van postkoloniale regimes gebaseerd op etnische en stam loyaliteit, maar in de verdraaide logica van het systeem worden zulke voorvallen een gedeelte van imperialistische competitie. Gedurende modern oorlogen worden zelfs humanitaire zorgen een politiek wapen om meer conflict aan te wakkeren, sinds kapitalistische spelers zich gerealiseerd hebben dat het internationale sancties of buitenlandse interventies als hulp voor degene die gehouden wordt als slachtoffer kan inluiden.

Voor internationalistische communisten ligt de schuld voor de gruwelijkheden momenteel losgelaten op de wereld – of in Gaza, Bachmoet, Nagorno-Karabach, of ergens anders – bij de deur van het gehele verrotte imperialistische kapitalistische systeem. Voor decennia hebben we gewaarschuwd over hoe de crisis van een winst verhongerd systeem zal resulteren in verhoogde militaire confrontaties. We zijn nu de levensechte consequenties van de oorlogsdrift aan het zien: steden en dorpen verwoest door raketten en drones, verstoring van de wereldwijde distributieketen, dienstplicht en onderdrukking van protest, slachting op de frontlinies en grote vluchtelingenstromen. De slachtoffers, degene die geforceerd worden om te moorden en dood te gaan voor “hun” natie, zijn de internationale arbeidersklasse.

Diplomatieke oplossingen, gedicteerd door een of andere kapitalistische speler, kunnen alleen het onvermijdelijke uitstellen. De contradicties van een system gebaseerd op economische en militaire competitie tussen vijandelijke kapitalistische staten zullen niet opgelost worden binnen het kader van dit systeem. Internationalistische communisten roepen niet voor “wapenstilstanden”, doen geen beroep op “democratie” of de “rechten” van naties, niet uit gebrek van compassie of afstandelijkheid maar omdat ze het systeem zien voor wat het daadwerkelijk is. Er is alleen een weg uit: voor arbeiders om “de oorlog te deserteren”, om te verbroederen over alle grenzen, om te weigeren hun klassen kameraden te doden en verminken, om hun woede te keren tegen de heersende klasse verantwoordelijk voor het geleidelijk veranderen van onze planeet tot een wereld in de fik. In plaats van het kiezen van kanten in deze imperialistische totale oorlog die met burgers moordend in grotere proporties dan soldaten gehele steden met de grond gelijk maakt, onze taak is om te laten zien waar deze oorlog ons heen brengt. Uiteindelijk zal dat de neerwaartse weg naar een globaler conflict zijn.

Wat er gebeurt met de populatie van Gaza, Israël, Oekraïne en Nagorno-Karabach, of ze hun “eigen” regime steunen of niet, zal komen naar een plek in jouw buurt. Het cynisme onder de bourgeoisie is voor iedereen te zien. Een combinatie van gruweldaden, hypocrisie en het tonen van zelf dienende, neppe emotionele bezorgdheden van de woordvoerders van het kapitaal. De video’s en foto’s, de getuigenissen van slachtoffers, Gaza in ruïnes, deze zijn allemaal voor iedereen te zien op sociale media. Zelfs als op dit moment het zicht van velen wordt verduisterd door Palestijnse vlaggen, zal dit een waarschuwing moeten zijn voor alle arbeiders – het is de toekomst dat het kapitalisme in petto heeft voor de mensheid.

Huidige conflicten geven ons een zicht op hoe kapitalistische barbarij eruitziet. Ons alternatief, de enige mogelijk ongeacht hoe ver weg het er uit mag zien, moet socialisme blijven. Geen oorlog behalve de klassenoorlog die het systeem beëindigt die deze gruwelijkheden voortbrengt.

Noten:

Foto: Wafa & APAimages (CC BY-SA 3.0), commons.wikimedia.org